عزاداری، احیاء خط خون و شهادت، و رساندن صدای مظلومیت آل علی به گوش تاریخ است.

«اشک»، زبانِ دل است و «گریه»، فریاد عصر مظلومیّت.

رسالت «اشک»، پاسداری از «خون شهید» است.

عزاداران حسینی، پروانگانی شیفته نورند که شمع محفل آرای خویش را یافته و از شعله شمع، پیراهنِ عشق پوشیده اند و آماده جان باختن و پرسوختن و فدا شدن اند.

عزاداری برای شهید کربلا، انتقال «فرهنگ شهادت» به نسلهای آینده است.