همه شما حتما این شعر را شندیده یا در جایی خوانده اید:

 آن کس که بداند و بداند که بداند                  اسب شرف از گنبد گردون بجهاند

 آن کس که بداند و نداند که بداند                  بیدار کنیدش که بسی خفته نماند

 آن کس که نداند و بداند که نداند                  لنگان خرک خویش به منزل برساند

 آن کس که نداند و نداند که نداند                  در جهل مرکب ابدالدهر بماند

 اما در دنیای امروز و در اطراف ما در بیشتر اوقات وضع جور دیگری است:

 آنکس که بداند و بداند که بداند                   باید برود غازبه کنجی بچراند

 آنکس که بداند و نداند که بداند                   بهتر برود خویش به گوری بتپاند

 آنکس که نداند و بداند که نداند                   با پارتی و پول خر خویش براند

 آنکس که نداند و نداند که نداند                   بر پست ریاست ابدالدهر بماند