ツ خودمونی ツ

انسانهای پاک وساده راباتمام وجودم دوست دارم....

همانهایی که بدی هیچ کس راباورندارند

همانهایی که برای همه لبخند میزنند

""""""همانهایی که بوی ناب آدم می دهند........"""""

به روزم ....باحرفای قشنگ....بدنبال آدم هایی میگردم...

که ازبوی انسانیتشان مست شوم.....

بیا وبرایم دعا کن....وقتی میگویم برایم دعاکن یعنی کم آورده ام.....

یعنی دیگه کاری ازدست خودم برای خودم برنمیاید......!!!!!میدانی پیدا کردن خدا سخت است...

پشتکارمیخواهد.....بیا برای خودم خودت همت دعا کن..........

*******بیا منتظرم......ونگاه قشنگت را به جان ودل میخرم.....*****

راستی باکوله باری ازعشق بیا......پستی گذاشته ام مرد میخواهد!!!!

سفر که ...کلاً مسافرم!
کتابم که میخونم بعضاً
اصوات زندگی رو گوش میدم بهشون لابلای صدای ماشینا!
خودم جان!متشکرم


الان ینی من زنده ام؟؟؟؟

به آرامی آغاز به زندگی خواهی کرد اگر سفرکنی،اگر کتاب بخوانی،اگر به اصوات زندگی گوش دهی و اگر از خودت قدردانی کنی.زندگی یعنی همه اینها.

اینا هست ولی...
ولی من احساس زنده بودن نمیکنم!

نه!
منظورم این نیست
مشکل از منه
شما ببخشید

آره خب

کل کل نیس که!
دیدم شما برات یه جورایی سوء تفاهم پیش اومده(یه باره بگو این پست من بیخوده دیگه!!بگو دروغ گفتم دیگه!!)
خواستم بگم که اینطور نیس.

من که گفتم مشکل از خودمه!
مشکل از شخصیتمه
ینی یه جورایی هنوز معنی و مفهوم واقعی زندگی رو نفهمیدم!
یا شاید یاد نگرفتم که به چیزای کوچیک ولی تأثیرگذار اهمیت بدم
نمیدونم
سردرگمم دیگه!

البته اینم بگم که گاهی اوقات سرم درد میکنه برا کل انداختن!
ولی تو این مورد کل کل نکردم.