چند روز پیش پشت در مغازه ای اینو خوندم:
در خیــــــابان چهره آرایـــــش مکــــن از جـــــــــــوانان سلب آسایش مکن
زلف خود از روســری بیـــــــــرون مریز در مسیر چــشمها افســــون مــری
یاد کن از آتش و روز مــــــــعـــــــاد طره گیــــــسو مده در دســـــت باد
خواهرم دیگر تو کــــودک نیســـتی فاش تر گویم عروســـــــک نیستی
خواهرم ای دختـــــــر ایــران زمیـــن یـک نظر عکـــــس شهیدان را ببین
خواهـرم این لباـــس تنگ چیست ؟ پوشش چسبان رنگارنگ چیست ؟
خواهــــرم اینقدر تن نـازی مکـــــن با اصـــول شــــــرع لجبــــازی مکـن
در امور خویش ســـرگردان مشو نو عــــروس چشم نامـــردان مشو
الان اومدم سرچ زدم،یکی جواب این شعر اینو نوشته:
ای فلــــانک خاک عالم بر سرت گر چنین گویی ســـخن با خواهرت
خواهـــر تو نیســــــتم البته من پس فزونتر از دهـــانــــــــت زر نزن
چشم هیز و خوی بد ، فکر پلید از دل هر مصــــرعت آمــــــــد پدید
زشتـــی دید و کـــــلام ذات تو هســـت پیدا در همه ابیــــــات تو
از خرد چون کم رسیده سهم تو نیست زیبـــایی من در فــــــهم تو
هم نگفته با تو هیچ آمــــــــوزگار هست طنــــازی به تای دسته دار
یا نمــــیدانند عشـــــاق حسین فــــرق ســاده را میــان تا و طـین
همچنین آرایــــــش من ای عمو در خـیابان نیست ، کــــم یاوه گـو
جای آرایش چه نزدیک و چه دور سالن زیبـــایی است ای بیــشعور
من لبـــــاس تنگ میپوشم ، بلـه پوشش خوشــــرنگ میپوشم ، بله
میشوم طنــــــــاز و زیبا و ملوس میخــرامم در چـــــمن چون نوعروس
میروم دراین خیـــابان های شهر .................................... ......
زلف خود ریـزم برون از روســــری میکنم در چشـــــــم مـــردان دلبری
تا که مــــردان را بخود خیره کنم اینچنیــن آینده را تضـــــــــــمین کنم
طره گیــــسو دهم در دست باد گــــور بابای تو و روز مــــــــعـــــــاد
بعد دوباره در جواب این شعر؛سروده اند :
خــاک عالم بر ســـــر خود می کنی اینچنین با دوســت صحبت می کنی
او تو را گر خواهـر خود خوانده است چــــشم هیزی را ز تو بد رانده است
زِر زدن حتــــــــما بر آید از شـــــما لایــــق مرگیــــــد و رفــته در کمــــــا
زشتی دید و کــلام از ذات نیست فهـــــم تو در حــــــد آن ابیات نیست
در حــــساب ما خِرد کـــــــالا نبود عـقــــــل و فهــــم تو چنــان بالا نبود
تو،الف بای زبـــان را دیـــــــده ای در میـــان شـــعــر بر خود ر...ده ای
او تـــو را در چــشم، خواهروار دید گفـــتمش باید به تو صــــد بار ر...د
تو لباس تنگ می پوشـــی بپوش در فـــــرار از حــس حیـــــوانم بکوش
خوشگل و طـــــناز و زیبا هم بمان از برای مــــن ز احـــوالت بـــــخوان
دوست دارم بر سر و............روم .................................... روم
زلــــف خود بیرون مــریز از روسری روســــــــــری و شال بگذاری خری
دلـــــبری نزدیک مــردان می کنی؟ فکــر خرج و برج تُــمّان مــی کنی
طــره ی گیسوی خود دادی به باد طــره گیسو نه، تو خـود دادی به باد
گور بــــــــــابای خودت غیر از معاد گور آن گاوی که اســـــــمت را نهاد
+ شرمنده این آخرش جنگ و دعوا بود !
خو یکم با هم مهربونتر باشید :دی
++ نکته :
گل پسر
